من همچنان پيگير آشپزى هستم؛ يعنى همچنان تنها سرگرمى ام پخت و پز است؛ در مورد حلوا تقريباً وارد شدم، تقريباً چون بار آخر كه تصميم گرفتم با كره هم امتحان كنم باز آرد گلوله شد، و هر كار كردم باز نشد، با خودم فكر مردم خوب اين چه كاريه ؟! با روغن مايع به اون خوبى ياد گرفتى، در همان راستا ادامه بده تا جايى كه بتونى مدل حلواهاى مادر جونى ( مادر بزرگم) درست كنى، بعد فكر كردم خوب اگه يه وقتى تو در و همسايه يا دوست و فاميل كسى خواست حلوا با كره براش درست كنم اونوقت چى ميشه؟! اين بود كه سريعاً عكسى از حلواى مذكور انداخته و در فيسبوك به اشتراك گذاشته و از دوستان و آشنايان طلب يارى نمودم، كه البته در سريعترين زمان ممكن دوستان پاسخهاى خودشون را ارائه دادند و من منتظرم اين حلواى آرد گلوله ايى تمام بشه تا دست بكار تمرين بشم و البته گمونم كمى طول بكشه چون خوراكى بدمزه را كسى نميخوره!!
به هر حال يكى ديگه از هنرنمايى هام ، پختن قطاب هست كه دراين مورد هم چندان موفق نبودم، دو بار درست كردم كه به نظر خودم بار اول بهتر بود؛ ولى پرواضحه كه قصد عقب نشينى نداشته و همجنان مشغول جستجوى دستورات بهترى در اينترنت هستم؛
و ديگه اينكه پخت و پز خود را از غذاهاى ايرانى اصيل گسترش داده ام و برنامه هاى كانال آشپزي اينجا را هم دنبال كرده و تا الان دو مدل هم درست كردم كه از نظر خودم خيلى خوشمزه بودند، البته اوليش كه ماهى و سيب زمينى و تركيبى از سبزيجات و پياز بود را پدرم هم ظاهراً پسنديد، چون براى اولين بار بيش از نيمى از بشقابش را خورد!!
با وجود اين من هنوز خوشحال نيستم، هنوز يك در ميون روزها را در تخت به سر ميبرم، و اين بازي آشپزى تنها مفرى شده است براى فرار از تخت!! دنبال پيدا كردن راهى براى عبور از اين سياهى هستم؛
آواره ای در آمستردام
درد دلها و خاطرات آوارگیها ,تنهاییها و تلخ و شیرینهای زندگی
آواره ای در آمستردام 
آخ من الان دلم حلوا می خواد!
اگه اينجا بودى نيگفتن بيا برات درست ميكنم ولى الان ميگم درست كن يك ربعه ميتونى يه حلواى حسابى واسه خودت و همسرت درست كنى:)
کارای دستی هم تمرین کن
بشین چیز میز درست کن آواره جون
من خيلى بى هنرم سين عزيزم اصلاً اينجوركارها و بلد نيستم 🙂
وقتی من بتونم همه می تونن :دی
عزيزم چرا اينقدر به خودت نااميدى آخه ؟! اونم تو اوج جوانى!
من اگه نا امید بودم که این همه به خودم نمی گفتم من همه چی می تونم :)) دارم امید می دم به شماا آواره ی عزیزم
ممنون عزيزم:)
کلاس ثبت نام کنید کلاس های ورزش مثلا تا روحیه تون خوب بشه شما که وقت دارید. من وقت ندارم اگه میداشتم حتما میرفتم تکواندو
كلاً خوبه آدم يجورى دفاع شخصى ياد بگيره ولى من كلاً از ارنجور آدما هستم كه سخت كلاس ميرن معمولاً ثبت نام ميكنم ولى نميرم
این یکی از دوستانِ که کارش هم خعلی خوبه ! اگه خواستی یه نگاهی بنداز !
https://www.facebook.com/pages/Chef-Juliet-A-woman-from-Iran-%D8%A2%D8%B4%D9%BE%D8%B2-%DA%98%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D8%B2%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/155343587809974
ممنون عزيزم ، اينو ميشناسم كلى ديتوراتسم خوندم ،
مامان گلم، نبینم زیاد غصه بخوری ها…
من همچنان منتظر جواب ایمیلم هستم! درضمن این همه غذاهای خوب خوب درست میکنی، بهتره یکی رو هم دعوت کنی تا غذای خوشمزه مامانم رو بخوره، مطمئنم اینطوری وقتی تعریف میکنه که چقدر خوشمزه بوده، مامانی من هم ترغیب میشه
مامان جون مواظب خودت باش
منم همچنان دارم با خودم کلنجار میرم
بوووووق 🙂
باشه عزيزم بهت ايميل ميدم بوووووس
کاش یکی هم یه ذره به من انگیزه و قدرت می داد کمی آرام می گرفتم شبها به ندرت بیشتر از 5 ساعت می خوابم .همش دارم می دوم
شايد بايد من و تو را با هم مخلوط كنن و دو تا آدم راضى بشيم 🙂
راضی که بعید می دونم بشیم چون درصد نارضایتی هر دوتامون خیلی بالاست ولی خوب معتدل می شدیم .
آخ دلم حلوا خواست شدیدا
همونطور كه به صابى گفتم حالا كه اينجا نيستى تا برات درست كنم پاشو آستين بالا بزن و درست كن كار سختى نيست 🙂
خوب دسر بعد از قورمه سبزی هم که معلوم شد! یکی از مشکل‌های این کشور همینه، هیچ فعالیت خاص اجتماعی من سراغ ندارم که بشه انجام داد! جز همون ورزش!
آره ديگه حداقل تو اگه هوس خلوا كنى ميگم برات درست ميكنم:)
یه کاری بهت پیشنهاد میدم که خودم چند وقت پیش ها برای همین موردی که می گی امتحانش کردم . من کارهای دستی زیاد کردم . می خواستم یه چیزی یاد بگیرم که جدید باشه برام کلاس ملاس هم نخواد. از کتابخونه چند تا کتاب گرفتم درباره ساختن زینت آلات . تعداد زیادی هم ویدئو در این مورد از یوتیوب تماشا کردم. بعد رفتم ابزارهای اولیه اش رو خریدم و توی خونه یه شونصد تایی گردنبند و دستبند و گوشواره درست کردم.من و دخترهام یه چند تایی اش رو استفاده کردیم . چند تایی هم می خوام کادو بدم به پرستارای بیمارستان (به مناسبت کریسمس و اینا). کار جالبیه و بسته به اینکه چقدر بتونی هزینه کنی ، تا حد زیادی تنوع میشه به روش کار داد.
ميدونى من كلاً آدم بى هنرى هستم ، سين هم همچين پيشنهادى داد ولى من واقعاً از عهده ى اينجور كارها بر نميام تو كارهاى هنرى بايد ظريف كارى بلد باشى من خيلى واسه هنر دست و پا چلفتى هستم
سلام، من پیشنهاد میکنم کارهای والنتیر (volunteer) انجام بدهید. برید تو سایتهای کاریابی یا تو سایت شهری که توش ساکن هستید بگردید ببینید کار والنتیر چی موجوده. قطعا کاری که مورد علاقه شما هم باشه پیدا خواهد شد. این جور کارها خیلی فان و سرگرم کننده هستند معمولا و مهمتر از اون فرصتی است برای آشنا شدن با کلی آدم جدید و دوست شدن با اونها.
یک سری گروههایی هم هستند در فیسبوک مثلا میشه پیدا کرد که افراد ساکن اون شهر برنامه های دور همی و بیرون رفتن و مثلا کوهنوردی و جنگل رفتن و هایکینگ و این جور چیزها میزارند خیلی خوبه. من خودم تو شهر محل زندگیم توی برنامه های این گروهها شرکت میکنم. کار والنتیری هم تا جایی که بتونم انجام میدم. ارادتمند
ممنون پيشنهاد خوبى بود ، شايد پيگيرى كنم
سلام آوای عزیز. فکر کنم باید اردت رو الک کنی. چندبار اگر اردت رو از الک رد کنی گلوله نمیشه. الک همون صافیا هست که سوراخهای ریز ریز داره.
عزيزم الك ميكنم ، سه بار قبل از تفت دادن و يكبار هم بعدش، با روغن مايع هم خوب ميشه با كره اينبار اينطور شد كه ابنطور كه بهم گفتن بايد اول آب ميكردم كره را، ولى من همينطور ريختم تو آرد
ما هم روزهای سپیدی نداریم
حس مشترکیه
پس زیاد ناراحت نباش 😉
🙂
منم..